Ένας απόγονος ενός κομπιουτερίστικου έρωτος...

...ενός μακρινού ιντερνετικού έρωτος...

"Αχ, τι είναι ο έρωτας γι' αυτόν που αγάπησε
τιμόνι και σκαρί παλιό μια βάρκα μοναχή
Ένα πικρό καφέ με κέρασε με ξόδεψε
βρήκε ανοιχτή την πόρτα και έφυγε πρωί[...]

Σ' ένα τραγούδι ακουμπάω τον πόνο μου
πέρασε πια καιρός και έφυγε σαν βροχή
Θυμάμαι όμως τα φιλιά, τα λόγια της
τα δυο της μαύρα μάτια μέσα στο κρασί..."


Και σε πείζμα των καιρών και των συνθηκών να μείνιει μακρινός, το ίντερνετ και ο η/υ μπορούν να μας φέρουν πιο κοντά...

Αρκεί να βγαίνουμε από το σπίτι...

Γιατί καλή η αυτοεξυπηρέτησις, αλλά δεν γνωρίζεις κόζμο....

Λοιπόν, Μικρέ, από τώρα χώσου στα βάσανα γιατί βλέπω συντόμως να ζητούν ECDL για να περάσεις το νηπιαγωγείο και να προβιβαστείς στην Α' Δημοτικού...

Είμαι γυφτάκι...

...στη λεωφόρο Νίιιιικης!

...πωλούνται κιλίμια, χαλιά...

Αχ, Σουζάνα! Η πουτάνα η ζωή, (αλλά και η ΣΥΝαχωμένη γλυκιά Μαμά μου) με έστειλαν έξω από το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Σελανίκ, λίγο πριν τον ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ ΕΑΜοβουργάρων και βρωμόγαυρων...

Εμφύλιος στο σπίτι!!!

"...τα τσιράκια του άρχοντα - ηλιθίου, τους κοπαδίτες τους μουγκούς, τους σιωπηλούς πλειοψηφούντες..."

Στεγνό καθάρισμα;

Πλύσιμο με μάνικα;

Μάσες, ξάπλες αραλίκι...

...είμαστε το τεμπελίκι! Όταν η μάνα μου πηγαίνει για να κοιτάξει τα ταλαιπωρημένα δόντια της στον συγχωριανό-συμμαθητή της οδοντίατρο, γιατί της λέει: " Χάσκα μαρή...!";;;;;

Μίμοι και επώμυμοι...

Τι να λέμε τώρα...! Πόσοι επώνυμοι βρέθηκαν στη Μύκονο; πάντως σίγουρα κατά το συγκεκριμένο κανάλι, βρέθηκαν αρκετοί ...μίμοι τους για άγριο ξεφάντωμα. Επώμυμοι κιόλας!
Τι γίνεται όταν ο νεοέλλην που θα καθίσει να ασχοληθεί με το χαζοκυτίον τούτο που λέγεται TV, αρχίζει να ...μιμείται τις ανορθογραφίες, τις ασυνταξίες και αρλουμπολογίες που μας πασσάρουν οι κάθε λογής ανεκδιήγητοι τύποι που το παίζουν και δημοσιογράφοι, τρομάρα τους;
Δεν είμαι οπαδός της Χούχλη , ή της Κανέλλη και του πάλαι ποτέ "Ομιλείτε Ελληνικά". Ούτε και κυκλοφορώ με το λεξικό του Μπαμπινιώτη υπό μάλης. Ποσώς παρακολουθώ Άδωνι Γεωργιάδη και λοιπούς ελληναράδες... Αλλά κάποια, βγάζουν μάτι , ακόμα και ενός λασπογαρίδα!

Ζήτω το 18ο Συνέδριο του Κόμματος!

Πάντα στην Πρωτοπορία το Κόμμα ΜΑΣ! Στις Θέσεις του ΚΚΕ που υπερψηφίστηκαν κατά το 18ο Συνέδριο του (όπως και η ανανέωση της θητείας της Αλ. Παπαρήγα στην γενική γραμματεία του Κόμματος) υπάρχει ουσιαστικά και η τυπική αποκατάσταση του Μεγάλου Ηγέτη και Συνεπούς μαρξιστή Ι. Β. Στάλιν (θέση 17) πάνω στην οικοδόμηση του Σοσιαλισμού καθώς "η Σοβιετική Ένωση και το παγκόσμιο σοσιαλιστικό σύστημα αποτέλεσαν το μόνο πραγματικό αντίβαρο στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα" (θέση 1).
Ίσως είναι καιρός να ανατρέξουμε όχι μονάχα στο Μέγιστο Πρακτικό και Θεωρητικό Έργο Του ιδίου, αλλά και Εκείνων που μετά τις προσπάθειες του ιμπεριαλισμού (λέγε με 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ, Θέση 18), να καταδικάσουν την κοσμοθεωρία της Επανάστασης και της Πετυχημένης Οικοδόμησης του Σοσιαλισμού, παρέμειναν πιστοί του Μαρξιζμού-Λενινιζμού-Σταλινιζμού. Όπως ο παραπάνω...

Εκείνο τον Δεκέμβρη...

Είχα πέσει με τη μηχανή. Ρωγμώδες κάταγμα δεξιού αγκώνα... Αναρρωτική δύο μηνών... Με είχε πιάσει και η μέση μου. 'Αστα, βράστα! Ξάφνου, το έκτακτο δελτίο. "Σκοτώθηκε νεαρός σε συμπλοκή με αστυνομικούς στα Εξάρχεια..."

Η φρίκη που ένοιωσα, πάγωσε το σώμα μου. Το λέω στην Ξυρίζω Τσίπουρα ΣΥΝτροφισσά μου... "Κάλτεζας". Πάγωμα. Μόνο 16 ετών. Δολοφόνοι!!!!

Θέλαμε να κατέβουμε. Η ΣΥΝτρόφισσα σκεφτόταν που να αφήσουμε τον μικρό... Ένας φιλαδελφοσύντροφος που έτυχε να είναι εκεί κοντά στο σημείο όπου δολοφονήθηκε ο πιτσιρικάς, μας αποθάρρυνε. - Τουλάχιστον να κατέβω εγώ. -Ναι, εσύ, εγώ θα μείνω με το παιδί. "Όχι, ρε, που θα πας με το χέρι μπαταρισμένο; 'Εχεις και τη μέση σου από τότε... Πως θα τρέξεις;;; Κάτω, θα γίνει της πουτάνας! Σκέψου γυναίκα και παιδί!"

Έτσι, κανείς δεν κατέβηκε... Ο μικρός, σαν να το ένοιωθε, ήταν κι αυτός ανήσυχος. Πήρε την αγαπημένη του κουδουνίστρα και την κοπανούσε σε όλο το σπίτι!

Όλο τον μήνα αυτό, ακούγαμε στα ΜΜΕ για την οργή των νέων στην ηλικία του Αλέξη που καίγανε, σπάγανε, λεηλατούσαν...

Ελάχιστοι ψέλιζαν για δικαιολογημένη οργή.

Πόσοι τους "στόλισαν" μετά...!

Αν στη θέση του Αλέξη ήταν ο γιος μου, ο γιος σου, η κόρη σου... Ο φίλος σου, ο ξαδελφός σου, ο κολλητός σου... ; Το παιδί σου, ρε! Που "στην κακιά στιγμή" βρέθηκε απέναντι από τον μπάτσο που σήκωσε όπλο και πυροβόλησε... γιατί του πετάξανε ένα μπουκάλι πλαστικό!!!!

Πόσο αδικαιολόγητη θα ήταν η οργή σου;;;;;

Στην αυθαιρεσία του κράτους και των οργάνων τους; ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΕΓΙΝΑΝ!

Πόσο δίκιο έχει εκείνο το σύνθημα που φωνάζουν οι αναρχικοί στις πορείες τους: "Οταν μια μέρα σκοτώσουν τα παιδιά σας, τότε θα βγείτε απ' τα κλουβιά σας".

Αλήθεια...ΒΓΗΚΑΜΕ;

Ο Αλέξης ήταν ο γιος μου, ο γιος σου... 'Ηταν το παιδί μας. Το παιδί του καθένα μας. Και θα μπορούσε να ήταν ο καθένας μας που ΤΟΛΜΗΣΕ να κατέβει στην πλέον αστυνομοκρατούμενη περιοχή-γκέτο που έχουν τα εντεταλμένα όργανα του κράτους καταντήσει την όμορφη περιοχή των Εξαρχείων. Με πρόσχημα τους πρεζάκηδες, τους "χουλιγκάνους", τους ληστές, τους "τρομοκράτες", τους μετανάστες, τους "κουκουλοφόρους", τους νταβατζήδες...

Αύριο μπορεί να είναι η δικιά σου περιοχή γεμάτη μπάτσους, έτοιμοι να επιβάλουν την μαγκιά της εξουσίας που τους παραχωρεί το Κράτος... Και το Όπλο τους!

Με τα ίδια ή άλλα προσχήματα...!

Κι εμείς, οι... "φιλήσυχοι" πολίτες και "οικογενειάρχες", αντί έστω και ψυχικά να συμμετέχουμε και να υποστηρίξουμε τα παιδιά μας, συμφωνούσαμε με τους Πρετεντέρηδες της 4ης εξουσίας μέσα από το χαζοκούτι... "Ρε, εξέγερση είναι αυτό ή λεηλασία;;;;" μου έστειλε sms ένα παλιός συμφοιτητής και νυν οικογενειάρχης...

Αντε... Τελείωσε κι αυτή η μπόρα που τόση ανασφάλεια γέμισε τους κάθε λογής νοικοκυραίους. Τώρα μπορούν να επιστρέψουν στα παιδιά τους. Να τα χαϊδέψουν. Και να τα φάνε... (Μενέλαος Λουντέμης, Οδός Αβύσσου Αριθμός Μηδέν)

Αραγε τελείωσε;