Σάββατο 14 Μαρτίου 2009

Ένας απόγονος ενός κομπιουτερίστικου έρωτος...




...ενός μακρινού ιντερνετικού έρωτος...

"Αχ, τι είναι ο έρωτας γι' αυτόν που αγάπησε
τιμόνι και σκαρί παλιό μια βάρκα μοναχή
Ένα πικρό καφέ με κέρασε με ξόδεψε
βρήκε ανοιχτή την πόρτα και έφυγε πρωί[...]

Σ' ένα τραγούδι ακουμπάω τον πόνο μου
πέρασε πια καιρός και έφυγε σαν βροχή
Θυμάμαι όμως τα φιλιά, τα λόγια της
τα δυο της μαύρα μάτια μέσα στο κρασί..."


Και σε πείζμα των καιρών και των συνθηκών να μείνιει μακρινός, το ίντερνετ και ο η/υ μπορούν να μας φέρουν πιο κοντά...

Αρκεί να βγαίνουμε από το σπίτι...

Γιατί καλή η αυτοεξυπηρέτησις, αλλά δεν γνωρίζεις κόζμο....

Λοιπόν, Μικρέ, από τώρα χώσου στα βάσανα γιατί βλέπω συντόμως να ζητούν ECDL για να περάσεις το νηπιαγωγείο και να προβιβαστείς στην Α' Δημοτικού...

4 σχόλια:

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Άντε, ρε! Βάλε καμιάν άλλη φωτογραφία! Μεγάλωσε ο μπέμπης, λέμε!

nancy είπε...

Που εισαι γλυκα μου! Δωσε μου το τηλεφωνο σου (οχι τωρα) να το εχω! Αν χασω το αλογο μου καποια στιγμη.. Αν επειγων ειναι.. Να μην εχω αγχος!

nancy είπε...

test

nancy είπε...

Λοιπον, δεν μπορω να διαβασω τιποτα καθολου αλλου. Μηδεν.

Επισης ο χρονος φευγει και κανενα νεο δεν υπαρχει, κανεις δεν ερθει, και σκεφτομαι μηπως δεν καταλαβα καλα;;; Δεν ξερω τι συμβαινει.

Μ'ακους;